سلام...

عشقی در کار نیست...

همین و بس...

حالا میخوام ببینم کی میخواد منو قانع کنه...

.

.

.

ببین دااااش...

هرکس که نسبت به هرچیز علاقه به مالکیتش داره...

یعنی علاقه به داشتنش داره...

صد در صد یه نیازی بهش داره...

صد در صد از این نظر مطمئنم...

حالا این نیازها مختلفه و درصد خاصی داره...

مثلا یه پسر که داره راه میره...

یهو جلوش یه دختر قشنگ سبز میشه...

علاقه ای که تو دل این پسر بوجود میاد...

هشتاد درصد جنسیه و بیست درصد عاطفی...

و اون بیست درصد بخاطر اینه که از قیافش خوشش اومده...

البته این یه پسر بده ها...فقط یه مثاله...

حالا بریم سراغ اصل مطلب...

یه مرد که نامزد کرده...

هشتاد درصد زنش رو دوس داره و بیست درصد نیاز جنسی داره...

درسته که زنش رو خیلی دوس داره...

اما چیزی که محدود و موقته همین علاقه هستش...

آخرش تموم میشه...

آخرش بهم عادت میکنن...

.

.

.

عشق وجود داره...

خیلی هم وجود داره...

اما یه آتیشیه که یهو گر میگیره...

یهو هم میخوابه و خاموش میشه...

اما...

اما اون هایی که خیلی وقته باهم زندگی میکنن و همدیگه رو دوس دارن...

اونا عاشق هم نیستن...

اونا باهم رفیق هستند...

منظورم دوس دختر و دوس پسر نیست...

من رابطه رفاقت یا به قول دخترا دوستی رو بیشتر از عشق قبول دارم...

چرا همه ی پسرها با دوستاشون خوبن؟

چرا همه ی ما خراب رفیقیم؟

چرا ما جونمونه و رفیقمون؟

چرا ما هیچوقت رفیقامون رو تنها نمیذاریم؟

با اینکه دوستامون نه بچه پولدارن که بخاطر پولشون رفیقشون باشیم...

نه خیلی خوشگلند که بخاطر قیافشون باهاشون رفیق باشیم...

(میدونید چرا وقتی میخوام از دوستی حرف میزنم میگم ما پسرا؟چون تا جایی که من اطلاع دارم دخترا دوستاشون رو بخاطر یه چیزی میخوان...همدیگه رو شاید دوس داشته باشن اما آخرش اون زیر میرا یه چیزی هست...درضمن...خیییییییییلی زود هم باهم قهر میکنن...و خدا میدونه سر چیزای چرت و پرتی باهم قهر میکنن...)

رابطه ی ما با دوستامون...

بی هیچ دلیل...

بی هیچ نیازی...

بی هیچ وابستگی...

و بی هیچ پایانی...

هستش...

دوتا رفیق همدیگه رو بخاطر خودشون میخوان...

اما دوتا عاشق نیاز ناجوری به یکی از ویژگی های همدیگه دارن...

پس...

بهترین شکل دوست داشتن...

رفاقته...

و دیگر هیچ...

.

.

.

عشق یا تبدیل به نفرت میشه یا به دوستی صمیمی... چارلی چاپلین

.

اگه ازدواج کردی یا ایشالا میکنی...

یادت نره...

عاشق همسرت باش...

ولی باهاش رفیق باش...

باهاش صمیمی باش...

عشق فایده نداره...

چون موقته...

.

.

.

اگر هم دنبال دوستی با جنس مخالفی...

این عشق مسخره که عشق نیست...

رو ول کن و دوستای خودت رو بچسب...

دوستای خوبی که داری...

من تو رو نمیدونم...

اما من...

عاشق دوستامم...

من زندگیمه و دوستام...

همین رفاقت بی دلیل و بی قاعده و بی انتهای ماست...

که مارو متحد کرده...

و باند سیاه...

در اصل هشت نفره که همچین رابطه ای رو باهم دارن...

.

.

.

من تو همه ی پست هام میگم نظر یادت نره...

اما تو این پست واقعا دوست دارم نظراتتون رو ببینم...

.

.